Ayrılık Korkutur Beni

Ben böyle yaşayamazdım. Böyle yaşayamazdım; en yalnız günlerimde

tutmasalardı ellerimden. Böyle yaşayamazdım... Destek olmasalardı,

kalkamazdım düştüğüm yerlerden...

Bir papatya falı gibi, ''SEVİYOR,SEVMİYOR'' serzenişleri eksik olmazdı

kulaklarımdan. Ve inanmadıklarım, çoğalırdı inandıklarımdan.

Ayrılıklar...Ayrılıklar derinden sarsar, ayrılıklar canıma okurdu. Ayrılıklar

amansız yakalar, ayrılıklar hasreti dokurdu.

Kış günleri o caddeden aşağı doğru inerken, soğuk ensemi yalar,

saçlarım yönünü şaşırırdı. Deniz beni korkutur, duygular birbirine karışırdı.

Biliyorum ve hissediyorum; ben böyle yaşayamaz, hayata alışamazdım.

Ve biliyor ve hissediyorum; ben yalnız uçamazdım.

Hayat zehir olur, beni esir alırdı. Olmasalardı herdaim yanımda;

zihnimde, kırık dökük birkaç hatıra kalırdı.

Ve hatıra geldikçe ağlamalarım, kendinden kopan insanlar gibi büzülür

kalırdım ortalıklarda. Geceler baskın yapar, hep ''ah'' olurdu dualarımda.

Velhasıl; DOSTLAR olmasalardı yanımda ve girmeselerdi ''içime'',

doruklarda yalnız kalır, tepe taklak düşerdim ben bu ''FİLM''de....