Ankara-Sokaklari
SON ŞEHİR
Yazar:Mustafa YıldırımSON ŞEHİR
Duvarda canlı ışıklarla bir hayal,
Bu yaldızından alevler taşan resim.
Ölümle gölgeli bir düştür ihtimal,
Bakıp bakıp bana mahzunlaşan resim.
Bu ince çerçeveden başlıyor düşüm.
Gözümde canlanıyor mavi bir liman,
Bu rengi, bilmiyorum, nerde görmüştüm,
Deniz parıltılı, dağlar duman,duman.
Düşünce yollara köy köy, konak konak.
Nasıl arardık o aydın şehirleri,
Derinleşen uçurumlarda korkarak.
Nasıl geçerdik o azgın nehirleri,
Nasıl arardık o aydın şehirleri.
Önemde şarkın o kar yüklü damları,
Ve işte buzdan ışıklarla bir şafak.
Beyaz ufuklara karşıydı camları.
Benim kızaktır o billur yokuşta bak,
Ve işte buzdan ışıklarla bir şafak.
Bir ince kız gibi omuzumda mavzerim.
Çakırcalım, Diye başlardı Türküler.
Birer ateşti o çapraz fişeklerim.
Güneş batınca yavaşlardı Türküler.
Çakırcalım, Diye başlardı Türküler.
Uzklaşırken at üstünde bahçeden,
Düşerdi omuzuma nurdan bakışların.
Limon çiçekleri dallarda ürperen,
Alevlenirdi gururdan bakışların.
Düşerdi omuzuma nurdan bakışların.
Bu SON ŞEHİRDE kapanmıştı gözlerin.
Sütun sütundu uzaktan şelaleler,
Deniz güzel,geceler,çeşmeler serin.
Bahar safasına dalmıştı bahçeler.
Sütun sütundu uzktan şelaleler.
<ÖMER BEDRETTİN UŞAKLI>
12.07.2010 itibariyle,Toplam: 98558 ziyaretçi kişi burdaydı!